Nunc de hominis summo bono quaeritur;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sullae consulatum? Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Duo Reges: constructio interrete. Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem.

Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Simus igitur contenti his. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor;

Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.

Commentarios quosdam, inquam, Aristotelios, quos hic sciebam
esse, veni ut auferrem, quos legerem, dum essem otiosus;

Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et
gloria delectatus.

Quid ergo?: Qualem igitur hominem natura inchoavit?
Bork: Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.
Falli igitur possumus.: Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.
Erat enim Polemonis.: Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus.
Hunc vos beatum;: Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?
Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.
Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;
Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim.

Atque adhuc ea dixi, causa cur Zenoni non fuisset, quam ob rem a superiorum auctoritate discederet.
Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.
Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?
Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret.

Quod quidem pluris est haud paulo magisque ipsum propter se expetendum quam aut sensus aut corporis ea, quae diximus, quibus tantum praestat mentis excellens perfectio, ut vix cogitari possit quid intersit.